Genel Bilgiler:
Yazar: Zülfü Livaneli
Yayınevi: Doğan Kitap
Sayfa: 244 Sayfa
Baskı Yılı: 2012
Zülfü Livaneli her kitabı “çok satanlar ” listesine giren bir yazar. Sırf bu yüzden uzun bir dönem kendisine karşı ön yargılı bir tutum içindeydim. Ta ki “Son Ada” isimli kitabını okuyana kadar. Özellike bu kitapta edebiyat hakkında ki düşünceleriyle benim düşüncelerimin bire bir örtüşmesi, kendisine karşı olan tutumumu tamamen değiştirdi. İyi bir Livaneli okuru olacağım gibi 🙂
“Edebiyat Mutluluktur” kitabına gelecek olursak kitap, Livaneli’nin Vatan gazetesindeki köşesinde hem edebiyatla ilgili görüşlerini hem de yazar adaylarına faydalı olmak için yazdığı yazıları içeriyor. Başlıklar halinde vermem gerekirse;
– Zülfür Livaneli ve Yaşar Kemal ilişkisi- Roman, film ve müziğin birbiriyle olan münasebetini
– Türkiye’deki “rönenas adamı” ve entelektüel camiayı
– Edebiyatta – hayvan, edebiyat – sol, edebiyat – diktatörlük gibi temaları
– Türkçe yazınının neden dünyaya açılamadığını,
– Nasıl yazılması gerektiğini
– Romanın kaç sayfa olması gerektiği gibi birçok konuya değiniyor.
“Edebiyat Mutluluktur” içinde biraz olsun yazma tutkusu olan, birazcık edebiyatın “arka sokaklarını” merak eden biriyseniz, mutlaka önerdiğim bir kitap. Hiç tekniğe girmeden bu kadar teknik dolu konular anca böyle bir üslup ustalığıyla anlatılabilirdi.
Şu sözü çok duyarsınız; “kitap bittiği için üzüldüm.” Ben çok kullanmam bu cümleyi fakat evet! Bu kitap için kullandım.
Kitaptan bir bölüm:
Kitaptan altı çizilesi sözler:
“Edebiyat bir laf ebeliği değil, insan ruhunun derinliklerine ulaşma sanatı.”
“Tanrı bile insanlara kitaplar yoluyla seslendi.”
“Köpek ısırığının acısı geçici, insan ısırığınınki kalıcı olur.”
“Yoksa siz, Picasso’nun sadece duvarları süslemek için mi resim yaptığını sanıyorsunuz? Hayır, kendisinin de belirttiği gibi, resim onun için faşizme direnmenin de bir yoluydu.”
